“Een van de verschrikkelijkste wendingen in de geschiedenis van de psychologie is dat kinderen veel te sterk zijn. Als ze niet krijgen van hun ouders wat ze nodig hebben van hun ouders, zullen ze nooit zeggen dat ze een slechte mama of papa hebben. Ze zullen altijd de schuld bij zichzelf leggen.” Deze uitspraak van Griet Op de Beeck wordt in onze tweejarige opleiding in beeld gebracht onder de naam parentificatie. Het kind is dan beschikbaar om verzorgd te worden of te zorgen voor… Op deze manier proberen ze hun ouders te ontlasten rondom hun pijn. Ze zorgen voor een ouder, voor een broertje of zusje of verzorgen een ouder als verzorger. Om dit te kunnen doen, offeren ze (een deel van) hun eigen ontwikkelingsruimte op, waardoor men op school bezorgd kijkt naar de ontwikkeling van een leerling. Het klinkt allemaal heel psychologisch, maar in de praktijk herkennen we parentifcatie vaker dan we denken. Wil je er meer over weten/lezen? Ivo Mijland schreef er een artikel over. Lees meer.